Projekt „Z ziarenka” dobiegł końca. Przygotowany przez Koło Stowarzyszenia Narodowego Czynu Pomocy Szkoły szczególnie dla młodych i zainteresowanych osób miał służyć spotkaniom z rzemieślnikami, twórcami, mistrzami, kultywującymi stare techniki i formy pracy ludowej, czerpiącymi z natury, wskazującymi na jej zasoby i piękno. Ostatnie Warsztaty pt.: "Motanki - laleczki ziarnuszki" już za nami.
Projekt „Z ziarenka” dobiegł końca. Przygotowany przez Koło Stowarzyszenia Narodowego Czynu Pomocy Szkoły szczególnie dla młodych i zainteresowanych osób miał służyć spotkaniom z rzemieślnikami, twórcami, mistrzami, kultywującymi stare techniki i formy pracy ludowej, czerpiącymi z natury, wskazującymi na jej zasoby i piękno. Dzięki dofinansowaniu Gminy Jawor odbyły się warsztaty koszykarsko-plecionkarskie, pracy z tkaniną, florystyczne oraz przybliżające techniki tkackie i zwyczaje ludowe. Ostatnie warsztaty w dniu 13 maja pt.: „Motanki - Laleczki ziarnuszki” dostarczyły uczestnikom wiedzy o wschodnich zwyczajach i obrzędach ludowych, tworzeniu laleczek ziarnuszek, tradycyjnych formach tkackich, elementach słowiańskiego ludowego stroju. Prowadząca zajęcia Galina Sażniewa, z zamiłowania rzemieślnik sztuki dawnej, prowadząca słowiańską pracownię rzemiosł dawnych Didara opowiadała o zwyczajach, słowiańskiej obrzędowości ludowej, zaprezentowała wykonane przez siebie prace: krajki, pasy, laleczki, własnoręcznie projektowane wzory, jak również te, których symbolika ma głębokie korzenie. Uczestnicy mogli obejrzeć krosna tkackie przeznaczone do wykonania ludowych krajek, bardka, czółenka. Wykonać kilka splotów. Szczególną uwagę prowadząca nakierowała na „laleczki ziarnuszki”, będące w obrzędowości ludowej symbolem ochrony i dostatku – wypełnione ziarnem stanowiły jego rezerwę, ale również pierwszą garść przeznaczaną na wiosenne zasiewy. Praktyka motanek była szeroka, strzegły one od złego, zapewniały dobrobyt, prezentowały umiejętności panien na wydaniu lub mężatek. Sposób wykonania takich laleczek był mocno powiązany z naturą, codziennością dawnych plemion, wpisany w ich dzień powszedni lub uroczysty. Od narodzin motanki towarzyszyły rodzinom, wykonywane przez kobiety, wręczane były również chłopcom. Sztuka ta nadal obecna jest na Ukrainie, w Rosji, Białorusi, dzięki Pani Galinie dowiadujemy się o niej również w Polsce. W naszym kraju śladem tego typu praktyk jest prawdopodobnie wykonanie i palenia „Marzanny”. Pielęgnowanie dawnych tradycji, przypominanie i uczenie tworzenia np. „laleczek ziarnuszek” pozwala przetrwać historii, obrzędowości ludowej, zostają zapamiętane i przekazywane treści, które poszerzają wiedzę, budują tożsamość.
Zadania projektowe przypominając o ginących zawodach, tradycjach, poruszając ważne i ciekawe treści siały wartości ku przyszłym bardziej świadomym postawom. Planowane spotkania z jednej strony dostarczały wiedzy i umiejętności uczestnikom projektu, z drugiej pokazując bogactwo historii uruchamiały emocjonalny kontekst bycia częścią kultury i tradycji. Całość projektu wpleciona została w fabułę powiązaną z wiosną i obrzędowością ludową okresu budzenia się przyrody do życia. Siania, rozkwitu, wyczekiwania plonów. W „oczekiwaniu” wiosny uczestnicy pletli koszyczki wielkanocne i poznawali tradycję plecionkarstwa. Podczas warsztatów pracy z tkaniną szyli fartuszki, rozróżniając zalety naturalnych tkanin, dawnych technikach zdobniczych i wykończeniowych. Kiedy nadeszła wiosna, warsztaty dotyczące nasadzeń wyeksponowały zalety i potrzeby sięgania po rośliny z rodzimych siedlisk, opowiadały o kwiatach naszego regionu. Grupa zainteresowana tkactwem zakończyła cykl powiązany porami roku i obrzędowością ludową, historią wyróżnionych zawodów. Przygotowując „Lalki ziarnuszki” uczestnicy "zachowali w nich ziarno na kolejny zasiew".
Inicjatorzy projektu mają nadzieję, że przekazywanie technik prezentowanych przez rzemieślników, mistrzów, twórców, pozwoliło przysposobić uczestników w nowe umiejętności, zainteresować, zainspirować, zachęcić do kultywowania ginących wartości. Zdobywając umiejętności warto czerpać ze źródeł tradycyjnych, sprawdzonych i jednocześnie pięknych. Rozbudzać zainteresowania zawodami, które wpisane były od wieków w naszą społeczność. Każde z zaplanowanych spotkań miało za zadanie kreować sytuacje, które bogate będą w doświadczenia, pracę i emocje. Obcowanie z ludźmi, którzy w pasji dbają by zachować tożsamość naszych małych ojczyzn. Mamy nadzieję, że pod kierunkiem ludzi z zamiłowaniem do ludowej sztuki i jej kontekstów udało się zasiać ziarno zaciekawienia, ziarno szacunku wobec pracy twórców, rzemieślników. Pokazać, że nadal można odnaleźć w wyróżnionych formach kierunek dla własnej przedsiębiorczości. Wskazać na dobre praktyki z nadzieją, że może wśród młodych ludzi znajdą się chętni do pielęgnowania tradycji i kultywowania starych pięknych technik. „Ziarenko” to także przesłanie dla refleksji, budowania wyobraźni, ukazania wysiłku i zaangażowania jakie kryje się za pracą twórców ludowych i rzemieślników.
